Duistere kastelen

"Agoo!" "Amen!"
"Agoo!" "Amen!"

Onze reisleider Nii Laaye wil de aandacht en wij geven aan een en al oor te zijn. De eerste bezienswaardigheid waar hij ons heenleidt op onze trip buiten Accra is Elmina Castle. Van hier hebben onder andere de Nederlanders duizenden slaven naar de Nieuwe Wereld verscheept.

De gids in het kasteel leidt ons langs de vrouwen- en mannenkerkers, waar honderden slaven soms maandenlang gevangen zaten. Als ze in het kasteel aankwamen, hadden ze vaak al honderden kilometers gelopen, geboeid aan nek en handen. Het kasteel is leeg en schoon. Het is moeilijk voor te stellen wat voor kwellingen, verkrachtingen en misdaden hier hebben plaatsgevonden. Als we later op de dag ook het kasteel in Cape Coast Castle bezoeken, dringt door dat dit alles werkelijk heeft plaatsgevonden. Onze gids vertelt dat de vloer waarop we staan geen aarde is, maar een plakkaat van uitwerpselen, braaksel en menstruatie. De kleine gootjes die waren aangeracht, waren bij lange na niet voldoende om de ontlasting van alle slaven af te voeren.

Het bezoek aan Cape Coast Castle wordt afgesloten bij een steen met de inscriptie: "[...] May humanity never again perpetrate such injustice against humanity. We, the living, vow to uphold this."

De westelijke kuststrook van Ghana is weer heel anders dan de omgeving waar we de afgelopen twee weken hebben doorgebracht. Vooral Elmina is een beleving op zich. Het ruikt anders (vis!), de vrouwen dragen andere dingen op hun hoofd (vis!) en de gebouwen zijn anders (koloniale invloeden). Hier draait alles om de zee. De mannen vertrekken 's ochtends vroeg voor de visvangst, en als ze terugkomen wachten de vrouwen met grote teilen om alle vis mee te nemen naar de markt. De taxi's staan klaar met de kofferbak al open om alle vis te vervoeren.

Een dag later ontdekken we waar alle tot dan toe grotendeels onzichtbare toeristen rondhangen: bij de Canopy Walk, een loopbrug door het regenwoud van Kakum National Park, staan busladingen toeristen te wachten. Dat is een probleem, want ons schema zit zo vol dat we eigenlijk geen tijd hebben om te wachten. Maar daar weet Nii Laaye raad op. Wat extra cedi's voor de parkwachten blijken genoeg om ons nog mee te kunnen laten gaan met de groep die net vertrekt. Omdat Bob het geld beheert, bleef dit niet onopgemerkt :-).

De afgelopen dagen waren een bijzondere ervaring, maar de terugweg naar Accra was dat nog meer. Het verkeer in Ghana is op zijn minst bijzonder te noemen. Er is geen moment op de dag dat er in Accra geen file staat. Rechts inhalen, midden op de snelweg stilstaan om uit te stappen, koeien, geiten en gaten: het zijn maar een aantal van de uitdagingen waar een Ghanese chauffeur mee te maken krijgt.

Morgen vertrekken we richting Kumasi, waar we kennis gaan maken met weer een ander gedeelte van de Ghanese cultuur. We blijven dit keer vier dagen weg. Zondag vieren we de twintigjarige vriendschapsband tussen de Protestantse Gemeente Utrecht en de Nativity Presbyterian Church in Accra. Dat wordt vast een bijzondere belevenis. De tijd gaat snel!

Groetjes,
Erna, Jandirk, Tineke, Arja, Bob & Marita

P.S. Zoals beloofd hebben we nieuwe foto's toegevoegd.