Heilig Avondmaal met Coca Cola

Ons optreden op de Worship Night was een groot succes, als we de reacties van de Ghanezen mogen geloven. We hebben onder andere een aantal Taizé-liederen geïntroduceerd, dus nu zingt iedereen ‘Bless the Lord my soul’ uit volle borst mee. Ook in ons busje wordt er volop gezongen.

In de afgelopen week zijn we experts geworden op het gebied van water in Ghana. Het thema van ons bezoek is ‘Living water in a thirsty world’. Christelijke lezers denken nu natuurlijk gelijk aan Jezus, maar ook de materiële kant van watervoorziening krijgt in het programma ruim aandacht. Zo zijn we bij het Ghanese staatswaterproductiebedrijf geweest en bij een instituut dat onderzoek doet naar de Ghanese watervoorziening.
De link tussen de materiële en de spirituele kant van het thema is ook helemaal niet zo vergezocht, blijkt op een bijeenkomst van vrouwen uit de kerk. Het gaat daar over de moeilijkheden die deze vrouwen ervaren door het tekort aan water. Een tekort dat overigens pas sinds een paar jaar bestaat. De eerste reden daarvoor is dat de productie van schoon drinkwater is achtergebleven bij de snel groeiende bevolking. Een tweede oorzaak is de installatie van doorspoeltoiletten: dit kost meer water dan de waterproductiebedrijven aankunnen. Stromend water is meestal maar enkele dagen per week beschikbaar en soms wekenlang niet. Dat betekent dat er op de vrije zondag naar water gezocht moet worden. Hierdoor komt het kerkbezoek in gedrang.

Dat zegt wat, want kerkbezoek is in Ghana heel belangrijk. Wanneer wij tijdens één van onze groepsgesprekken zeggen dat in Nederland 15% van de mensen regelmatig een kerk bezoekt, denken de Ghanese deelnemers eerst dat ze het verkeerd verstaan hebben (“Zei je vijftig procent?”). In Ghana gaan alle christenen naar de kerk en dat is zeker 60% van de bevolking. De totaal andere situatie in Nederland vraagt van de Ghanezen enige omschakeling in denken als we het hebben over hoe mensen betrokken kunnen worden en kunnen blijven bij de kerk.

Ons eerste kerkbezoek hier was een vroegertje: om 07:00 uur begon de eerste dienst. In totaal hebben we vier uur aan kerkdiensten meegemaakt, waarvan anderhalf uur in voor ons onbegrijpelijke talen: Ga en Twi. Deze twee talen worden veel gesproken in en rondom Accra. Uiteraard moesten we onszelf voorin de kerk komen voorstellen. Daarbij noemden we zowel onze Nederlandse naam, als de Ghanese naam die het ontvangstcomité voor ons bedacht heeft. Het noemen van die naam blijkt steevast voor mega-enthousiaste reacties te zorgen, ook al kan onze uitspraak nog wel verbeterd worden.

We hadden het geluk om tijdens de eerste dienst het Avondmaal mee te mogen vieren. Net als in Nederland wordt ook hier rekening gehouden met mensen die geen alcohol willen drinken. Waar we in Nederland echter de wijn zo dicht mogelijk proberen te benaderen door druivensap te schenken, kon je hier kiezen voor een glaasje Coca Cola.

Eerder deze week zijn we een middag op het strand geweest. Zonder zon overigens. Hier liep een heel ander slag Ghanezen rond dan we in La gewend zijn: met vette zonnebrillen, dikke dreadlocks en korte rokjes. We kregen van alles aangeboden: van shirts met Ghana-opdrukken tot ritjes op een pony. Wel tegen ‘obruni’ (blanke)-prijzen natuurlijk. We vallen in La erg op vanwege onze huidskleur. Dat werd ons des te meer duidelijk toen Jandirk even uit ons busje stapte en hij van achter werd beslopen door een klein meisje. Ze raakte heel even zijn been aan en rende vervolgens snel weg. Pas toen Jandirk haar vroeg of hij een foto van haar mocht maken, kwam ze weer tevoorschijn. Ondanks het feit dat we opvallen, voelen we ons totaal niet onveilig in La. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en iedereen groet elkaar op straat.
We beginnen steeds meer te wennen aan alle geuren, kleuren en vooral geluiden. De christenen staan hier vroeg op, maar zij zijn niet de eersten. Om 04:00 uur schalt voor de moslims de eerste oproep tot gebed over de wijk. Dit is meteen het startschot voor tientallen hanen om te beginnen met kraaien. Rond 06:00 uur worden de eerste binnenplaatsen geveegd en de eerste wasjes in teilen gegooid. En dan is er ook nog de vuilniswagen, die vijf dagen per week rondrijdt en een bijzonder irritant geluid verspreid. Het is alsof we al een week non-stop proberen in te bellen op een ADSL-kabel. Stil is het hier dus nooit, maar het maakt van La ook een heel levendige en leuke wijk.

Morgen vertrekken we voor ons eerste meerdaagse uitje buiten Accra, daarna laten we weer wat weten!

Groetjes vanuit een warm Accra,
Tineke, Erna, Jandirk, Arja, Bob & Marita

P.S. Foto's volgen later, we worden nu verwacht op een bijeenkomst :-).