Even voorstellen - delegatie 2018
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Ghanacomité
01 Juli 2018 | Nederland, Utrecht
Hallo, ik ben verbonden aan de wijkgemeente Utrecht-West. Ik zag de flyer die als bijlage zat bij 'Kerk in de stad' en was meteen geïnteresseerd. In deze reis komen ontmoeting, het delen van geloof, het ervaren van de Ghanese cultuur en de mogelijkheid iets van het land te zien samen. Daar kijk ik naar uit.
Jandirk Pronk
Samen met Erna Treurniet ben ik nu 5 jaar actief lid van het Ghana-comité van de PGU. Ik was in 2014 deelnemer aan de reis naar Ghana en heb meegewerkt aan de ontvangst van onze Ghanese vrienden in 2015. Ik kijk er naar uit om vele van onze vrienden uit die tijd weer te zien. Ons bezoek aan Ghana geeft ons de kans elkaar te ontmoeten in ons sociale en spirituele leven.
In Utrecht ben ik actief lid van de Johannescentrumgemeente. Ik ben sterk geïnteresseerd in kerkmuziek. Ik kijk er naar uit ook muzikaal geïnspireerd te worden in de La-Nativity Church in Accra.
Erna Treurniet
Via collega's van de diaconie wist ik van de relatie met Ghana. Maar ik had daar nooit veel aandacht aan besteed. Toen eind december 2012 gastgezinnen werden gezocht, hebben Jandirk en ik ons aangemeld. Zomer 2014 gingen we met een delegatie van zes Utrechters naar Ghana. O ja, voorwaarde om mee te mogen naar Ghana was: het tegenbezoek van de Ghanezen aan Utrecht mee helpen voorbereiden.
De basis van de contacten is ons geloof en kerkelijke betrokkenheid. In de voorbereiding van het bezoek ontmoeten we elkaar maandelijks. Tijdens een bezoek trekken we dagelijks met elkaar op. Daardoor ontstaat er ruimte voor méér dan oppervlakkige gesprekken. En omdat je na afloop weer ieder naar je eigen plaats en kerk gaat, durf je, vermoed ik, ook meer te vragen en te zeggen dan je gewoonlijk zou doen. Voor mij is het een bijzondere mogelijkheid om te oefenen in omgaan met diversiteit in geloven en in cultuur. Een leerschool bewustwording van eigen racistisch en superioriteitsdenken. Waardevol voor mezelf en naar mijn mening noodzakelijk in onze tijd. En ondertussen schep je een band met medereizigers uit Utrecht en mensen in Ghana.
Astrid Kappers
In 2015 kwam er een Ghanese delegatie naar Utrecht en werden via ons wijkkerkblaadje in Zuilen extra handen gevraagd bij de diverse activiteiten. Daar heb ik graag aan meegedaan.
Nu naar Ghana gaan en daar de sfeer te proeven, is een mooi vervolg.
Ik verwacht een drukke reis: vol programma, veel hitte en lawaai. Maar zeker ook mooie ontmoetingen met de mensen daar, boeiende gesprekken en heel veel nieuwe indrukken om weer mee terug te nemen.
Martin Tot en Eveline Driokromo
Wij zijn verbonden aan het Citypastoraat/de Domkerk. Martin was al in 2001 in aanraking gekomen met het Ghanacomité en is enkele jaren comitélid geweest. Samen met Wytze Schlüter en Ron Troost is Martin in 2002 naar La/Accra in Ghana geweest, buiten het comité om en na een vier maanden lange stoffige tocht met de auto! Eveline heeft zijdelings ook een bijdrage geleverd door voor bezoekende Ghanezen af toe heerlijk te koken. Nu gaan Eveline en Martin mee als delegatielid. Ze verwachten weer ondergedompeld te worden in de gastvrije, open en vrolijke Ghanese cultuur.
Aline Barnhoorn
Naar Ghana? Ik?
Ik weet al heel lang van deze vriendschapsband. Toen ds. Kpobi destijds in Utrecht werkte, kwam ik hem weleens tegen. Ik werkte toen op het provinciaal kerkelijk bureau, als consulent voor het maatschappelijk activeringswerk, en mijn collega’s hadden daar veel mee te maken. Zodoende. En in de Nikola-kommuniteit, waar ik lid van ben, boden we ooit onderdak aan bezoekende Ghanezen. Maar de uitwisseling zelf en wat daar allemaal gebeurde bleef voor mij toch altijd wat op afstand. Als luchtmachtpredikant was ik te weinig in de stad om aan dit soort programma’s deel te nemen. Maar nu ik met leeftijdsontslag ben heb ik meer tijd en ben ik meer op de stad gericht. En toen kwam opeens de vraag in het collegiaal beraad van de predikanten: wie wil er mee dit jaar? Voor ik het in de gaten had zei ik ja.
Het voelt voor mij aan als een avontuur.
Wat me aanspreekt in deze vriendschapsband is de gelijkwaardigheid. Het is geen hulpverlening, waarbij de rollen verdeeld zijn in een gevende en een ontvangende partij. En ik ben nieuwsgierig naar hoe de kerk in Ghana ‘aanvoelt’, hoe de gemeenschap is opgebouwd en hoe men gelooft.
Het is een reis met veel drukte en weinig privacy. Men gelooft in Ghana nogal luidruchtig heb ik gehoord, en ik hou juist zo van stilte. Maar dat maakt het juist ook tot een uitdaging.
Ik krijg de gelegenheid, te ervaren hoe God zich laat kennen op een andere manier dan de mijne. Wie wil dat nou niet?
-
02 Juli 2018 - 06:16
Marita:
Superleuk! Ik ga jullie volgen hoor, en ben toch stiekem een beetje jaloers dat ik niet meega dit keer :-). -
02 Juli 2018 - 17:53
Joke Teunissen:
Wat zou ik graag meegaan naar Ghana.
Voordat de familie Kopbi naar Nederland kwam, had ik de werkgroep Werelddiaconaat. Wij gingen ons verdiepen in het leven in Ghana en begeleidden het gezin. Samen met David gingen we kerkdiensten voorbereiden, organiseerden we Ghana dagen en zamelden naaimachines in voor het project van Dorothea. Ook organiseerden we de eerste reis met de delegatie naar Ghana. Ik logeerde bij de familie's waar ik schrijfcontacten mee had. Nog steeds heb heimwee naar deze lieve mensen.
Nu ik wat minder ter been ben, wil ik niemand tot last zijn. Wel hoop ik dat jullie mijn hartelijke groeten over willen brengen. zij noemden mij Sister Jokie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley