Dominees

Dominees

Als je het hebt over de vriendschapsband tussen La Nativity en de PGU, kun je niet om de persoon van Reverend David Kpobi heen. Hij is degene die de aanzet tot deze, al dertig jaar bestaande, vriendschap tussen kerken heeft gegeven. Dat maakt dat ook de huidige delegatie hem graag wilde ontmoeten. Het maken van een afspraak had de nodige voeten in de aarde, aangezien ds. Kpobi pasgeleden een punt gezet heeft achter zijn loopbaan als hoogleraar aan het Presbyteriaanse seminarium hier in Accra en daardoor ook midden in een verhuizing zit. Maar met het nodige plussen en minnen is het uiteindelijk gelukt. Vrijdagmiddag zaten we, samen met de beide dominees van Nativity (Rev. Andrew en Rev. Vera), in Kpobi’s al half ontmantelde kantoor. Ondanks een drukke agenda nam de professor rustig de tijd voor een gesprek over de geschiedenis en de toekomst van de vriendschapsband.

Na afloop was het voor Rev. Andrew hoog tijd om zijn oudste twee kinderen van school te halen. Met geschminkte gezichten kwamen ze de bus in, waar ze nieuwsgierig rondkeken naar die voor hen onbekende mensen. Die mensen zouden ze al snel beter leren kennen, want na het avondeten gingen we bij hen op bezoek. Elpis van bijna 8 jaar en Carissa van 6 maakten muziek voor ons en de eenjarige Gideon dribbelde vrolijk van de een naar de ander, terwijl wij uitgebreid van gedachten wisselden met Rev. Andrew en zijn vrouw Laurette.

Zaterdag shopten we in de ochtend de laatste souvenirs bij elkaar en aan het eind van de dag rondden we het bezoek officieel af met een evaluatie en een boel cadeautjes over en weer. En niet te vergeten, met een speciale Avondmaalsviering in de Session Hall, de kerkenraadskamer, met de beide dominees, onze begeleidende vrienden van deze weken en een aantal kerkenraadsleden.

Zondag zaten we weer om 7 uur in de kerk. Beide diensten stonden in het teken van Parents’ Day, een dag waarop de kinderen van de kinderkerk ouders centraal stelden in voordrachten, toneelstukjes en muziek. Ook werd er in beide diensten een fundraising gedaan voor de nieuwe Nativity Clinic. De oorspronkelijke kleine eerstehulppost kan daarmee hopelijk uitgroeien tot een volwaardig ziekenhuis binnen een multifunctioneel centrum. In beide diensten werd ook uitgebreid afscheid van ons genomen en kregen we alle goeds toegebeden, voor de terugreis en ons verdere leven.

Die terugreis verliep helaas niet helemaal zoals gehoopt. Eerst werd onze rechtstreekse vlucht omgeboekt naar een reis met overstap in Lissabon en vervolgens waren er op allerlei fronten vertragingen, waardoor we in Lissabon onze aansluitende vlucht misten. Gelukkig lukte het vrij eenvoudig, een alternatieve vlucht te boeken en kunnen we vanmiddag nog naar Amsterdam doorvliegen. Ik zit dit laatste verslag dan ook te schrijven vanaf een bankje op de Portugese luchthaven.

Ruim twee weken waren we ondergedompeld in de warme vriendschap en zorg van de gemeente van La Nativity. Het is fijn, straks weer thuis te zijn, maar we zullen onze Ghanese vrienden zeker ook missen. Het contact gaat dan ook ongetwijfeld door, op kerkniveau en op persoonlijk vlak.