Het vieren van de vriendschap

Zoals beloofd geven we jullie hierbij nog een inkijkje in onze laatste dagen in Ghana. Na een trip van vier dagen naar Kumasi en omstreken arriveerden we vrijdagmiddag weer in Accra.

Helaas ging de geplande sportcompetitie van zaterdag niet door. We hadden dus alle tijd om souvenirs in te slaan in het centrum van Accra. Dachten we. Want op weg ernaartoe wachtte ons een onaangename verrassing. Onze trouwe chauffeur Eddy maakte bij hoge uitzondering een fout. Hij keerde met het busje waarin we zaten van de ene weghelft naar de andere op een punt waar dat niet mocht. Helaas werd deze ongeoorloofde manoeuvre geobserveerd door iemand van de National Security.
Vanaf een naast de weg gelegen parkeerplaats hield hij zonder uniform de boel in de gaten. Deze meneer was in alle staten, dus toen wij (o noodlot!) precies deze parkeerplaats op reden werden we gesommeerd te stoppen en werden we getrakteerd op een donderpreek over hoe gevaarlijk onze chauffeur wel niet was. Als straf moest de bus op het terrein blijven staan. Eddy was de wanhoop nabij, want hoe zou hij dit aan de kerk kunnen verkopen?
Ook hier deed het geschuif met geld echter wonderen. Voor 200 cedi's was de beambte wel bereid om de misstap door de vingers te zien. Een flinke besparing, zo kregen we te horen, want als deze kwestie voor de rechter was gebracht had een boete van 1500 cedi's in rekening gebracht kunnen worden. Tja, wat is nu wenselijk in een situatie als deze?
Ons bezoekje aan de markt en souvernirwinkels werd vervolgens in wat korter dan geplande tijd afgerond.

Zondag was het dan tijd voor de grote viering van 20 jaar vriendschapsband tussen de Nativity Church en de Protestantse Gemeente Utrecht. Of preciezer gezegd: 20 jaar van bezoeken over en weer, de band bestaat al iets langer. De diensten in de Nativity Church zijn normaal al feestelijk, met uitbundige muzikale en vocale begeleiding (twee koren en een band!), maar deze dienst ging er nog een schepje bovenop. En soort fanfarekorps marcheerde door de kerk en de geschiedenis van de vriendschapsband werd in woord en beeld gedeeld. Ook werd er een enorme taart aangesneden (zie foto's). Bovendien was het ook nog Parent's Day, wat inhield dat de kinderen van de zondagsschool voorin de kerk zorgvuldig ingestudeerde levenslessen aan de kerkgangers, en in het bijzonder de ouders onder hen, voorhielden. Bijzonder was ook dat de dienst werd geleid door dominee David Kpobi. Deze predikant werkte eind jaren '80 en begin jaren '90 van de vorige eeuw binnen de gemeente van de inmiddels niet meer bestaande Vredeskerk in Utrecht en nam het initiatief voor de vriendschapsband.

Op maandag namen we een kijkje bij de kookploeg die al drie weken voor ons gekookt had. Een aantal van hen bleek deel te zijn geweest van eerdere Ghanese delegaties die Utrecht bezochten. Uit hun verhalen bleek eens te meer dat er door deze bezoeken voor mensen letterlijk een wereld opengaat, net zoals er ook voor ons een wereld is opengegaan. De vriendschapsband tussen onze kerken maakt het mogelijk om als Nederlanders en Ghanezen, als Europeanen en Afrikanen, op een gelijkwaardige manier contact te hebben, doordat je elkaar in de eerste plaats als leden van één grote christelijke familie ontmoet. Zo hebben wij dat in ieder geval ervaren en dat delen we graag. Hier met jullie, maar vooral ook binnen de verschillende Protestantse gemeentes in Utrecht, zodat we, zoals dominee Kpobi in de jubileumdienst zei, straks vijftig en nog weer later honderd jaar vriendschap tussen onze kerken kunnen vieren.